Gebroeders Hartering

Op mijn voorverwarmde bord ligt een royale homp runderhart. De bordercollie van mijn buurman is dol op runderhart, ikzelf ben echter geen bewonderaar van orgaanvlees en probeer alvast een goede smoes te verzinnen voor de kotsorkaan die in sneltreinvaart richting de Amsterdamse Peperstraat zweeft. Bovendien zal mijn Hindoestaanse schoonmoeder niet erg in haar nopjes zijn met het feit dat haar schoonzoon het hart van ‘de moeder aller schepselen’ zorgvuldig kapot kauwt, doorslikt en uitpoept. Ik begrijp sowieso niet zo goed wat hart in mijn mond te zoeken heeft, mijn tong is godverdomme geen stethoscoop. Terwijl Horace een meer dan degelijk grapje maakt, iets van SMS org AAN naar 6969, denk ik terug aan de eerdere gerechten van vanavond.

Het feest in Gebr. Hartering begon met oesters en oesters kan ik inmiddels wel handelen. Oesters en ik zullen nooit hele goede vrienden worden, maar ik tolereer ze: die ziltige klodders teelvocht van Neptunus. Na de oesters kwam de zeebaars, na de zeebaars kwam de varkenslever en na de varkenslever kwam een varkenskopkroket. Deze kroket was rijkelijk gevuld met de dingen die op en in de kop van een varken zitten. Een soort knorket dus, een krulstaart in een knapperig jasje, maar eerlijk is eerlijk, ik heb in jaren niet zo’n goede kroket gegeten. FEBO is echt niet meer de lekkerste. De ragout, de krokanterigheid, de smaak, die gebroeders Hartering hebben de populairste snack van Nederland klasse gegeven. Normaal eet je die dingen uit de muur, maar deze varkenskopkroket hoort aan de muur te hangen. Hij is simpel maar hoogwaardig, zoals een vrouw hoort te zijn.

Gebr. Hartering is geen restaurant, het is een laboratorium voor je smaakpapillen. Je krijgt er dingen voorgeschoteld die je ogen en je woordenschat naar alle waarschijnlijkheid aan het twijfelen maken, maar dan begin je te kauwen. Niets smaakt zoals je vooraf denkt dat iets zal smaken. Zoals het toetje. Dolfijnenfoetus met perenijs. Ho ho, rustig aan WNF, dat was een grapje. Het toetje was overheerlijk. Iets met koffiebonen, maar dat ga ik hier niet lopen spoilen. Proef het zelf. Alsjeblieft. Shit is beter dan seks met een eenhoorn. Een eenhoorn met een gepiercete clitoris en een varkenskop waar je later een kroket van kunt maken. Overheerlijk! Normaliter geef ik geen cijfers aan restaurants, maar fuck it, deze Hartering is 24 karaats.

JW

Losse eindjes

Een goede avond roept de volgende dag vragen op. Losse eindjes, zo je wilt. Was het echt zo gezellig als ik gisteren dacht? Heb ik niet teveel gedronken? Hoe ben ik thuis gekomen? Of... in het geval van Lo Andela; is dit wel mijn slaapkamer?

Dit zijn de vragen na het diner bij Gebroeders Hartering.

1. Was het toeval dat de enige vrouw in de bediening, na het welkom heten niet meer aan onze tafel verscheen, of zouden ze bij Gebroeders Hartering ons blog lezen (en dan met name de uitwijdingen over serveersters)?
2. Gooide Horace nu echt zijn achternaam in de strijd om onder die huisgemaakte kroket van varkenskop uit te komen?
3. Hebben wij echt huisgemaakte kroket van varkenskop gegeten?
4. Gooide Horace nu echt zijn achternaam in de strijd om de serveerster terug aan onze tafel te krijgen?
5. Zou het beenmerg van een mens net zo soepel wegslikken als dat van een koe?
6. Klopt het dat beneden, nog achter de wc's, een soort culinair Anne Frank-huis plaats bood aan gasten die te laat hadden gereserveerd om boven, in het zicht van de medemens, te zitten?
7. Wat zei de gastheer nou precies toen hij iemand aan de telefoon liet weten dat er geen plaats meer was die avond? Helaas meneer Praam? Baan? Tahn? Zaan... Spaan?
8. Was Bram nu echt een vrolijker mens na het eten van dat runderhart?
9. Waren de complimenten van Lo voor dit (ik citeer) uitmuntende etablissement, nu ook een soort Mea Culpa voor zijn keuze voor Mercat, enige maanden geleden?
10. Valt het andere mensen ook op dat Lo zelf maar zelden op zijn foto's staat?
11. Was het toeval dat James, die eerder op de avond meedeelde al weken geen sex te hebben gehad vanwege 'trouble at the home front', een tweede ronde oesters bestelde (terwijl hij vroeger toch echt verklaard tegenstander was van zeevoedsel)?
12. Merken jullie ook dat de losse eindjes deze keer wat minder zijn?
13. Komt dat niet vooral omdat Gebroeders Hartering gewoon een heel fijn restaurant is, en alles goed op z'n plaats viel deze avond?
14. Er was nog iets met tandenstokers in de baard van Bram... maar wat ook alweer?
15. Liet Arie nu echt, al fietsend, zijn billen zien toen we de straat uit reden? Of was het volle maan die avond?
16. Staat Lo wel op die foto van ons Jagermeister-moment?

Rijsel

Om eerlijk te zijn had ik vooraf niet heel veel zin in rotisserie Rijsel. Ik had ooit een teerbeminde in deze Noord-Franse wrat van een stad. Wat Zaandam voor Nederland is, is Rijsel voor de Franse Republiek. Overbodig. Mannentepels. Rijsel is een overbodige bakstenen mannentepel in een tepelhof vol triestigheid en suïcidale gevoelens; Rijsel is de geboorteplaats van de abortus.
Ondanks dit alles stapte ik toch op de door het leven getekende witte scooter van Bram. Achterop welteverstaan, want veiligheid stond vanzelfsprekend voorop. Met de wind door de laatste restjes haren dacht ik na over het woord rotisserie en dat rotisserie een meer dan puike titel zou zijn voor een sitcom over een Surinaamse pannenkoek.

Als ik het restaurant in twee woorden zou moeten omschrijven, dan ging ik voor no-nonsense Bourgondisch. Toevallig twee termen die ik haat. No-nonsense is je reinste nonsens en Bourgondiër is in 2013 gewoon een synoniem voor dikzak. Maar Rijsel is het en Rijsel is het goed. Amsterdam stikt van de hippe restaurants, ‘o kijk de ober heeft een neuspiercing en er hangt abstracte straatgrafitti aan de muur,’ en wat dat betreft is Rijsel een verademing. Het eten is er de hoofdrolspeler en dat in een stad waar het eten veelal figurant is. Van de venkelworst tot de huzarensalade en van de fenomenale kip naar de terrine van eend; alles klopte alsof de deurbel kapot was. En onze serveerster had iets weg van een pre-Herbie Lindsay Lohan en ik ben dol op Lindsay. Nog steeds. Kapotte vrouwen zijn verrukkelijk.

Al met al was het weer een onvergetelijke avond, al was Horace in het begin wel heel onpersoonlijk omdat hij zijn nieuwe telefoon aan het personaliseren was. Voor de rest was het weer als vanouds. 
Lo kwakte zijn ongeëvenaarde duckface weer veelvuldig over de tafel, Arie bewees weer eens dat je een sixpack krijgt van het ‘all you can eat’-concept en Bram kreeg zoals altijd weer een joekel van een slappe leuter van al onze erbarmelijke woordgrappen. En terecht.

Rijsel je was perfect, alles liep op rolletjes als een zoutvaatje met wieltjes. Snap je hem Bram? Rij Sel? Zout met wieltjes! HAHAHAHAHA

Losse eindjes

Een goede avond roept de volgende dag vragen op. Losse eindjes, zo je wilt. Was het echt zo gezellig als ik gisteren dacht? Heb ik niet teveel gedronken? Hoe ben ik thuis gekomen? Of... in het geval van Lo Andela; is dit wel mijn slaapkamer?
Dit zijn de vragen na het diner bij Rijsel.

1. Kwam het nou doordat we bij Mercat een wat matige culinaire ervaring hadden, of was Rijsel echt heel erg goed?

2. Waren de benen van onze serveerster, Stephanie, daadwerkelijk langer dan Horace? 

3. Wist Horace al dat Stephanie's vriend een uberfitte personal trainer was, voordat hij zich tegen die benen aan vlijde (om zogenaamd te controleren of ze daadwerkelijk langer waren dan hij)?

4. Zei Stephanie nu echt dat ze ons zou 'bitch slappen' als we de huisgemaakte huzarensalade niet probeerden?

5. Lo was de enige die de huisgemaakte huzarensalade vervolgens niet bestelde, toch?

6. Wie waren de huzaren ook alweer? Heldhaftige ruiters in het leger van de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie, nietwaar?

7. Waarom hing er in de hal van het restaurant een flyer voor een cursus zeep maken?

8. En waarom noteerden James en Bram het nummer dat daar onder stond?

9. Dat wij een naakte vrouw voor het raam zagen staan bij de overburen, was dat voor of na die vierde fles wijn?

10. Kan het feit dat zij daar gedurende drie rookpauzes onbeweeglijk bij de gordijnen bleef staan, wellicht ook betekenen dat het een poster betrof?

11. Wist Horace al dat de uberfitte personal trainer-vriend van onze serveerster op Tarzan leek, voordat deze imposante reus plotseling het restaurant binnenkwam?

12. Zullen we afspreken dat we nooit meer bluf roepen naar Arie, als er porties vlees op tafel staan waar je een horde huzaren met gemak een etmaal mee kan voeden?

13. Was het misschien die carnivore prestatie van formaat die er vervolgens voor zorgde dat onze vrolijke vriend 's nachts in een ander etablissement, geheel tegen zijn eigen principes in, drie kwartier lang het openbaar toilet bezocht?

14. Hadden die drie oude dames hun poedel te lang niet naar de trimsalon gebracht, of zat Henk Spaan daar achterin te eten, met het voltallige bestuur van zijn fanclub?

15. Zagen jullie nou ook die Jagermeister tatoeage toen Bram aan James uitlegde hoe je veilig zelfgemaakte zeep opraapt in een huis van bewaring?

16. Was het verstandig dat Horace de camerafunctie van zijn nieuwe telefoon veelvuldig demonstreerde in de richting van Stephanie, terwijl haar uberfitte personal trainer-Tarzan even bij ons aanschoof?

17. Toch leuk dat we dankzij dat moment nu zeker weten dat het tweede deel van het woord 'bitch slap' wel degelijk een onomatopee is in onze taal. Toch, Horace?

18. Kan iemand zich de naam herinneren van de mierzoete vloeibare rozijnen die we als dessertwijn dronken?

19. Lo, je hebt wat gemist hoor, die huzarensalade was fantastisch, maar... zeg het maar eerlijk, wie 'bitch slapped' er harder? Stephanie... of Tarzan?

www.rijsel.com