Bar Moustache













Ik ben nooit echt van de mannenvriendschappen geweest en kan het vrijwel voortdurend beter en langduriger met dieren, kinderen en vrouwen vinden. Voor mannen is alles namelijk een wedstrijdje. Wie is de grappigste? Wie is de sterkste? Wie kan het snelst een vrouw in bed babbelen? Mannenvriendschappen zijn een soort Olympische Spelen, maar dan zonder eind. Vanwege deze ziekelijke geldingsdrang worden mannen nooit echt vrienden, ze hangen gewoon geregeld met gasten die ze in alles kunnen verslaan. Wij mannen leven voor acceptatie, maar acceptatie heeft altijd een houdbaarheidsdatum, als het überhaupt al bestaat. Wat dat betreft zijn we zijn allemaal weermannen. Weermannen worden namelijk getolereerd, maar eigenlijk alleen omdat ze nooit echt serieus genomen worden. Vandaar dat ik nooit meer naar acceptatie zoek, ik wil gewoon dat de zon schijnt.
Als ik met Het Patronaat samenkom, verdwijnt de bewolking in mijn hoofd en komt de zon tevoorschijn. Het lekkere eten begint steeds meer bijzaak te worden, om de doodeenvoudige reden dat we er iedere maand gewoon voor kiezen om onze mannelijkheid te vieren. Vluchtig bespreken we onze problemen en grondig doen we de rest. Dit keer in Bar Moustache, een knusse gelegenheid in de Utrechtsestraat. De wonderschone straat die over de Herengracht, Keizersgracht en Prinsengracht glijdt als een nylon netkous.
Mijn aanraders? De met ossenstaart gevulde ravioli is culinair wakker gepijpt worden. Ik zweer het je. Ravioli is altijd abominabel. Het zijn de kroketten van Italië. Alles wat overblijft stoppen ze in die treurige pastakussentjes en klaar is Berlusconi, maar de ravioli van Bar Moustache is pasta kussen. Nog meer aanraders? Het draadjesvlees vooraf. Als ik draadjesvlees eet denk ik aan mijn oma, althans, ik denk aan de oma van tien jaar geleden, toen ze nog de kracht had om draadjesvlees te maken. Draadjesvlees is de goede ouwe tijd, een eetbare tijdmachine net als de Koetjesreep, en daarom hoort draadjesvlees op iedere Nederlandse menukaart te staan. Verder ben ik een groot fan van muskaatwijnen en de muskaatwijn in Moustache was nagenoeg volmaakt van smaak. Niet te zoet en niet te stroperig, het doorgaans nichterig lijkende drankje smaakte behoorlijk hetero.
Wie vanavond de grappigste, sterkste of pussymagneetste van ons vijven was? Helemaal niemand, het was een grandioze teamprestatie, maar ruik vooral even aan mijn vingers.
JW




Bar Moustache was deze maand de gastvrouw van onze mannenliefde. Ruim een half jaar geleden is deze eetclub het leven in geroepen, en nu al is dit maandelijkse samenzijn een onmisbaar deel van mijn (culinaire) opvoeding geworden, met therapeutische resultaten. Deze eetclub maakt mij een beter mens. En  Moustache begreep dat. Vanaf binnenkomst werd er voor ons gezorgd en werden we verwend met heerlijke spijzen en wijnen. De vitello tonato (ook wel draadjesvlees genoemd) was op smaak en temperatuur. De pompoen- en ossenhaasravioli was harder dan Arie's liefdesuitingen en Lo moest tegengehouden worden bij de nagerechten, anders had hij alle desserts ge-teabagged. Doe hier een heerlijke Toscaanse witte wijn bij en je hebt de allerbeste therapiesessie die een mens zich kan wensen. Met de vier beste psychologen van Amsterdam. 

Bram











































Een goede avond roept de volgende dag vragen op. Losse eindjes, zo je wilt. Was het echt zo gezellig als ik gisteren dacht? Heb ik niet teveel gedronken? Hoe ben ik thuis gekomen? Of... in het geval van Lo Andela; is dit wel mijn slaapkamer? Dit zijn de vragen na het diner bij Bar Moustache.

1. Sinds we James aan de oesters hebben gekregen, eet hij ook al het andere voedsel met zijn vingers. Moeten we daar iets van zeggen?
2. Is het meer mensen opgevallen dat James de afgelopen maanden in toenemende mate softer werd?
3. We houden van hem. Maar hij vecht niet meer, hij schept niet meer op, hij flirt nog amper met serveersters en het aantal woordgrappen is drastisch afgenomen. Wat voor Brit ben je dan nog?
4. En wil iemand hem erop wijzen dat het niet gebruikelijk is je vingers onder de neus te duwen van ieder willekeurig persoon die je de rest van de avond vertelt over ons culinaire ervaring?
5. Bram is een getatoeerde teddybeer met bambi ogen. Maar er moet toch nog een andere reden zijn dat serveersters steeds bij hem op schoot gaan zitten?
6. Kan iemand Badr Arie vertellen dat er meer liefdevolle uitingen zijn van vriendschap dan de kopstoot?
7. Het is voor ons allemaal van belang dat Horace weer snel een relatie begint. Alleen dan kunnen we er weer op rekenen dat hij ook met zijn vrienden praat tijdens het eten.
8. Het is voor ons allemaal van belang dat Horace weer snel een relatie begint. Alleen zo kunnen we voorkomen dat de vrouwen aan de tafels om ons heen even later ook opduiken in het volgende etablissement dat wij bezoeken.
9. Het is voor ons allemaal van belang dat Horace weer snel een relatie begint. Alleen zo kunnen we garanderen dat de lofrede op vriendschap die James hierboven schreef van toepassing blijft op het Patronaat.
10. Lo, slaap je niet teveel thuis?
11. Lo, zet je jezelf niet te weinig op de foto?
12. Lo, lijk je met die snor niet teveel op een Bulgaarse porno acteur (actief van 1982 tot 1993)?
13. Bram, koos jij Bar Moustache, als bruggetje om een soort intervention te organiseren over de snor van Lo?
14. Je leest het goed, de losse eindjes betreffen hier vooral zorgen om het welzijn van de broeders in het Patronaat. Mag dat een keertje? Het eten was fantastisch, en het is heerlijk vertoeven in Moustache.
15. Als zelfs de rust van een zondagavond geen garantie is dat het Patronaat niet ontspoort, waar vinden wij dan nog redding?

PS. We denken dat Henk Spaan in recente maanden helaas is komen te overlijden.
PS 2. Het kan ook zijn dat hij de Amsterdamse horeca niet langer frequenteert vanwege de crisis, die ook huize Spaan niet onberoerd heeft gelaten.


www.barmoustache.nl