Bistrot Neuf













Op de vorige editie van het Patronaat vloeide de wijn zo rijkelijk, dat ik vrijwel de hele avond vergeten ben. Professioneel? Nee. Gezellig? Welzeker. Het was mijn laatste avondje uit als kinderloze James. Het vaderschap stond voor de deur, dus probeerde ik diezelfde deur met lege wijnflessen te barricaderen. Puur uit angst. Het begon allemaal op een bankje in de Haarlemmerstraat, alwaar ons geleerd werd om wijn te drinken. Normaliter heb ik nogal een broertje dood aan wijn en niet vanwege de smaak, maar vanwege het toneelspel. Dat geruik in glazen, dat gegorgel, dat gelul over houterige nasmaken, ik vind het maar dikdoenerij. Wijn is lekker of niet lekker, net als alle andere alcoholische dranken, maar je ziet mij niet mijn neus in een glas Bacardi duwen en een extatisch gezicht trekken alsof ik de kut van een regenboog ruik. Wijn drinken is acteren en ik ben Ferri Somogyi niet. Desondanks heb ik genoten van alle wijnen, zelfs zo erg, dat ik vergeten ben wat ik heb gegeten in het knusse Bistrot Neuf.  Kom op James, focus! Je bent vader verdomme!

KAVIAAR! Het eerste gerecht was kaviaar. Kaviaar, ik heb kaviaar nooit echt begrepen. Het is een beetje als mijn maandelijkse UPC rekening, want ik begrijp simpelweg niet waarom de kosten zo hoog zijn. Het zijn de eitjes van de steur, helemaal top, maar geef mij maar de eitjes van Kinder Surprise. Ik ben een simpele man. Oké, wat hebben we nog meer gegeten? Gebakken eendenlever op een knapperig brioche broodje. Het hoogtepunt van de avond, althans dat denk ik, aangezien ik er veertig foto’s van heb gemaakt met mijn telefoon. Thank god for the smartphone. Op andere foto’s zie ik een prachtig runderribstuk, viagra voor carnivoren, en de mooiste crème brûlée ooit. Man o man, wat zal die lekker gesmaakt hebben. Knapperig en warm, net als de liezen van een zwerver. Op andere foto’s zie ik mijn vrienden. Bram kijkt boos naar iemand die net niet op de foto staat. Horace staat net niet op de foto. Op de foto van Lo heeft Lo ruzie met een andere dj/fotograaf en Arie, Arie is Arie op de foto. Arie geniet. ‘Wat hebben we het toch goed, jongens?’ Inderdaad, maar de volgende keer drink ik gewoon weer bier.

JW














Een goede avond roept de volgende dag vragen op. Losse eindjes, zo je wilt. Was het echt zo gezellig als ik gisteren dacht? Heb ik niet teveel gedronken? Hoe ben ik thuis gekomen? Of... in het geval van Lo Andela; is dit wel mijn slaapkamer? Dit zijn de vragen na het diner bij Bistro Neuf.

1. Zullen we maar beginnen met de conclusie dat het onverstandig is een avond te beginnen bij een wijnproeverij als je daarna nog een gang of zes gaat eten in een restaurant met de naam Bistro Neuf?
2. Zouden er nou veel mensen naar de verkeerde locatie fietsen en, net als Arie, op de Wallen staan bij Bistro Soixante Neuf, in lichte paniek vragend naar een goed glas wijn (en daarna het juiste adres)?
PS: Oh, lach daar maar om... Google het motherfuckers, en kijk hoeveel soixante neufs ons land telt!
3. Waarom duwt James zijn gezicht steeds in glazen? Ook als er geen wijn in zit, maar vodka of espresso?
4. En hoorden wij hem nu echt gorgelgeluiden maken toen we die kaviaar van onze vuist af hapten?
5. Zullen we de naam maar niet noemen van degene die de Kaviaar op het puntje van zijn pinpas legde?
6. Berichtte de Story nu echt dat Koos Alberts te gast was bij het Patronaat deze maand?
7. Ook hier geen namen, maar mogen we wel verklappen dat het wheelchaired wonder over een indrukwekkende kennis van wijnen beschikte?
8. Hebben jullie ook het gevoel dat Horace kritischer is, nu hij zelf de uitbater is van een horeca etablissement in het Amsterdamse centrum?
9. Maar het is toch niet normaal dat je in andermans keuken tegen het personeel gaat lopen schreeuwen over borden die niet heet genoeg zijn (als jouw eigen tent niet eens eten serveert!)?
10.Had Bram's plotselinge exit te maken met: A: de liefde. B: een acute aanval van vermoeidheid. C: een onbedwingbare woede uitbarsting. D: diarree  E: al deze dingen tegelijk (visualiseer!)
11. Lo is verliefd. Hij slaapt al weken op een vast adres. Ik herhaal: LO IS VERLIEFD. HIJ SLAAPT AL WEKEN OP EEN VAST ADRES!