Vijf gespierde mannen zitten op een booreiland. Het klinkt als het begin van een hilarische mop over anale groepsseks, maar helaas, ik ga het weer over eten hebben. Solide voer op een booreiland welteverstaan. Als schijnt het nooit echt een booreiland te zijn geweest, dus het is meer een soort kruising tussen een boomhut en een woonboot. Al deed het me ook denken aan van die grote grijze rondwandelende robotolifanten uit Star Wars, Star Trek of Starmaker.
REM eiland is qua locatie het neusje van de zalm en de clitoris van de orka, een beetje zoals Istanboel. Als je links kijkt zie je Amsterdam-Noord liggen en als je rechts kijkt zie je Amsterdam-West. Het restaurant ligt dus tussen twee werelddelen in en dit gegeven zorgt voor een nachtelijk uitzicht vanjewelste. Al die lampjes en flitsen maken van de stad een planetarium. Maar het REM eiland is meer dan een uiterst gunstig gelegen panoramaterras, er hangt namelijk ook een sympathiek sfeertje en het eten is er bijzonder smaakvol, maar nuchter. Zoals het hoort. Het oog wil ook wat, maar het culinaire wereldje is een beetje doorgeslagen qua het pleasen van ogen. De liefde van een man gaat door de maag, niet door de fucking oogkassen. Als ik een fraaie presentatie wil zien, maak ik zelf wel een PowerPointje.
Zelf heb ik vooral genoten van de jamboneau met linzen, spekjes, peer en karnemelk hangop. Normaliter heb ik een hekel aan karnemelk, het smaakt zoals ongelukkige vrouwen in de tram kijken, maar in dit bewuste gerecht smaakte het naar de glimlach van een kind. Irritant, overdreven en met een enkele melktand? Nee, gelukkigmakend. Al weet ik nog steeds niet wat jamboneau is. Ik weet dat jambon ham is en eau water, maar kom op, hamwater klinkt als het zweet van dikke vrouwen.
Andere hoogtepunten van de avond? Arie die opeens een brandblaar had en de rest van de avond Blarie werd genoemd, de vijfhonderd steakhouse Piet de Leeuw grappen, de driehonderd Oscar Pistorius grappen en de serveerster die niet moest lachen om een zelfverzonnen mop.
'Hey. Jij. Noem eens een ander booreiland?'
Stilte en een verveelde blik.
'Trrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrinidad.'
Stilte.
REM eiland is qua locatie het neusje van de zalm en de clitoris van de orka, een beetje zoals Istanboel. Als je links kijkt zie je Amsterdam-Noord liggen en als je rechts kijkt zie je Amsterdam-West. Het restaurant ligt dus tussen twee werelddelen in en dit gegeven zorgt voor een nachtelijk uitzicht vanjewelste. Al die lampjes en flitsen maken van de stad een planetarium. Maar het REM eiland is meer dan een uiterst gunstig gelegen panoramaterras, er hangt namelijk ook een sympathiek sfeertje en het eten is er bijzonder smaakvol, maar nuchter. Zoals het hoort. Het oog wil ook wat, maar het culinaire wereldje is een beetje doorgeslagen qua het pleasen van ogen. De liefde van een man gaat door de maag, niet door de fucking oogkassen. Als ik een fraaie presentatie wil zien, maak ik zelf wel een PowerPointje.
Zelf heb ik vooral genoten van de jamboneau met linzen, spekjes, peer en karnemelk hangop. Normaliter heb ik een hekel aan karnemelk, het smaakt zoals ongelukkige vrouwen in de tram kijken, maar in dit bewuste gerecht smaakte het naar de glimlach van een kind. Irritant, overdreven en met een enkele melktand? Nee, gelukkigmakend. Al weet ik nog steeds niet wat jamboneau is. Ik weet dat jambon ham is en eau water, maar kom op, hamwater klinkt als het zweet van dikke vrouwen.
Andere hoogtepunten van de avond? Arie die opeens een brandblaar had en de rest van de avond Blarie werd genoemd, de vijfhonderd steakhouse Piet de Leeuw grappen, de driehonderd Oscar Pistorius grappen en de serveerster die niet moest lachen om een zelfverzonnen mop.
'Hey. Jij. Noem eens een ander booreiland?'
Stilte en een verveelde blik.
'Trrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrinidad.'
Stilte.
JW
Een goede avond roept de volgende dag vragen op. Losse eindjes, zo je wilt. Was het echt zo gezellig als ik gisteren dacht? Heb ik niet teveel gedronken? Hoe ben ik thuis gekomen? Of... in het geval van Lo Andela; is dit wel mijn slaapkamer?
1. REM eiland.... een beter restaurant met een slechte naam is er niet te vinden. Toch?
2. We hebben echt genoten, maar die locatie... een oud booreiland in het westerhavengebied... een mooier uitzicht op een slechte plek is er niet te vinden. Toch?
3. Dit was ook een beetje de dag van Piet de Leeuw, het steakhouse waar wij met enige regelmaat samen komen. Een beter stuk rund dat eigenlijk paard is, is er niet te vinden. Toch?
4. En vertelde Bram nu echt dat hij al tien jaar een vriend uit de ruitersport meeneemt naar Piet de Leeuw, om zijn Concours Hippique overwinningen te vieren?
5. We zaten bij de keuken, beneden, ver verwijderd van alle andere gasten, die boven zaten. Was dat op ons verzoek? Of leest degene die bij REM de tafels boekt dit blog?
6. Zagen we dat nou goed, of was er inderdaad een kelner die voortdurend de trap af kwam zoeven zonder zijn benen te gebruiken?
7. En noemde hij dat nou echt een ode aan de blade runner? Een Pistoriaanse afdaling naar de keuken?
8. Fruits de mer op een booreiland... het heeft wel wat, maar moeten we de gewezen carnivoor, James, nu niet een beetje tegen zichzelf in bescherming gaan nemen?
9. Hoe kwam Arie plotseling aan die brandblaar op z'n onderrug?
10. Het was heerlijk, dat herinneren we ons, maar wat hebben we ook alweer precies gegeten en gedronken?
11. Die Italiaan die, samen met zijn aanzienlijk langere vrouw, bij ons aanschoof voor de koffie... wat zei die nou toen hij zijn hand tegen de wang van Horace legde?
12. Zijn we echt nog terug naar Patron gegaan, in de ochtend?
13. En was dat nou serieuze politie, of had iemand strippers besteld?
14. Lo sliep gewoon thuis. Verontrustend. Maar dat Henk Spaan nergens te bekennen was deze avond, is ronduit teleurstellend. Een mens moet op vaste factoren kunnen leunen in het leven, nietwaar?