Vanaf nu zijn we te zien en te lezen op hetpatronaateet.nl
-x-
Marathonweg
Na ons gedenkwaardige avontuur in de geboorteplaats van Marlene Dietrich en Claudia Pechstein, vond ik het tijd voor een maaltijdje in de oude buurt. Oud-Zuid. Mijn jeugdgrond. Ik kreeg er mijn eerste erectie, ik schreef er mijn eerste verhaal en ik vingerde er mijn eerste grietje. Zij droeg een comfortabele joggingbroek van het merk Champion en ik was een met een buitenboordbeugel opgezadelde ellendeling. Met net iets te lange nagels enterde ik het naamloze meisje terwijl ze tegen een vuilcontainer stond aangeleund.
Op een steenworpafstand van diezelfde vuilcontainer zit vandaag de dag restaurant Marathonweg. Pal naast Rudy’s Hairfashion, in een pand waar je vroeger alleraardigste tweedehands rommel kon kopen, zit nu dus een tentje alwaar de quasi nouveau riche gekonfijte eendenbout kan bestellen.
Net als bij siliconenborsten voelt het bij Marathonweg allemaal een beetje onecht aan. Het eten is er solide, en dan heb ik het vooral over het op een keramische grill geroosterde vlees, maar koks moeten de liefde met ingrediënten bedrijven en op de Marathonweg wordt er overduidelijk geneukt. Koken is verleiden en ik miste de vlam. Het was overwegend lopende band-werk en als ik lopende band wil, ga ik wel naar de sportschool met Arie. Restaurant Marathonweg krijgt geen onvoldoende of zo, maar in mijn oude buurt verwacht ik domweg meer dan een karakterloos zesje.
Als voorgerecht kregen we drie coquilles, een gekonfijte eendenbout, drie stukken zalm, wat cantharellen, een stuk paté en vijf stukjes brood. In totaal. Dus we kregen dit niet alle vijf, nee, we moesten dit delen. Op het einde moest ik een coquille in vijven snijden, serieus, ik kwam er om te eten, maar ik kreeg een godverdomme opleiding chirurgie. En op de menukaart stond appelmousse in plaats van appelmoes. Appelmousse. Toen ik dat las, wilde ik met een gloeiende vork mijn voorhuid perforeren, maar Horace hield me tegen. Wat eigenlijk best vreemd is aangezien zijn volk een tyfushekel aan voorhuiden heeft.
We kregen dus te weinig eten, maar het eten was niet vies en het is op zich ook wel grappig dat je bij restaurant Marathonweg eet en dan de finishing touch mist. Nog een leuk feitje. Per jaar lopen zo’n vijftienduizend mensen de Marathon van Amsterdam. Vijftienduizend mensen, even rekenen, die krijgen dan zo’n negenduizend coquilles.
Slechtste grap van de avond?
Voor de deur van restaurant Marathonweg stond een meneer met een hond. En tja 1+1=2.
‘Is dat uw hond of is dat Gebrselassie?’
HAHAHAHAHAHAHAHAHAHA. MARATHON TOCH. CHECK WIKIPEDIA OF ZO!JW
Een goede avond roept de volgende dag vragen op. Losse eindjes, zo je wilt. Was het echt zo gezellig als ik gisteren dacht? Heb ik niet teveel gedronken? Hoe ben ik thuis gekomen? Of... in het geval van Lo Andela; is dit wel mijn slaapkamer? Dit zijn de vragen na het diner bij Marathonweg.
1. Was dit de eerste keer dat James eigenhandig, dus zonder hulp van Arie of zijn vrouw, een restaurant uit koos?
2. Was hij daarom al ruim veertig minuten van te voren aanwezig, en in enigszins benevelde toestand?
3. Waarom liep hij steeds zo sentimenteel te doen over Rudy's Hairfashion, een kapperszaak in zuid?
4. En wat was er gebeurd als Horace hem niet had tegen gehouden toen hij met die gloeiende vork richting de wc spurtte?
5. Wil iemand James vertellen dat Marathonweg lang zo erg niet was als Mercat?
6. Wil iemand Marathonweg vertellen dat het gebrek aan creativiteit bij het kiezen van die naam (restaurant Marathonweg zit aan de Marathonweg!) niet noodzakelijkerwijs hoeft te worden doorgevoerd in de samenstelling van het menu?
7. Wacht, nu lijkt het alsof het daar allemaal heel slecht is. Dat is niet waar. De bediening is sympathiek. De keuken best okee. Er mist nog wat hart en ziel. Maar dat kan nog komen, toch?
8. Vonden jullie het ook zo fijn om te zien dat al Bram's lichaamshaar gewoon weer is terug gegroeid?
9. Wat is dat toch met Horace, dat al die grote behaarde mannen in lederen kledij steeds bij hem op schoot willen zitten?
10. En mogen we zeggen dat we het bijzonder empathisch van hem vinden dat hij dan ook steeds geduldig hun rughaar kamt?
11. Baart het jullie ook zorgen dat Lo zoveel over hockeygrootheid Taeke Taekema praat?
12. Taeke kan ook fotograferen, hij is 2e topscorer aller tijden van Oranje, zijn vrouw is Brits, hij is beresterk, zijn wenkbrauwen zijn prachtig gevormd, bla, bla, bla, zijn we de enige die daar echt gek van worden?
13. Het gerucht gaat dat er een Patronaat record opblijven gevestigd is deze editie. Is dat waar?
14. Het gerucht gaat ook dat Bram en Arie een Starbucks logo op hun arm hebben laten tatoeeren, zodra er een shop open was. Kan iemand dit bevestigen?
15. En heeft Horace borstimplantaten laten zetten, of praten mensen onzin over hem sinds hij een etablissement heeft in de Reguliersdwarsstraat?
16. Lo waarom fietste jij 's nachts nog naar die hockeyclub in Amstelveen? Met je stick. En je ballen.
Restaurant Mutzenbacher ( Berlijn )
Mijn vliegangst is normaliter niet van de lucht, maar vandaag zit ik toch redelijk senang in de 737 van KLM. Dit toestel zal zonder kleerscheuren in Berlijn landen, ik weet het zeker, want Arie zit naast me en Arie heeft Onze-Lieve-Heer op speed dial. Een stereotype Duitser vraagt aan mij of de handbagageruimte boven mijn stoel al vol is en ik antwoord in mijn allerbeste Duits dat ie al vol is, aangezien handbagage tegenwoordig een synoniem voor FUCKING GROTE KOFFER is. Een mannelijke stewardess onderbreekt ons gesprek, hij praat alsof hij het jeugdjournaal aan het presenteren is, iets over dat er achter in het vliegtuig nog wel plek is voor de hutkoffer van Horst Tappert. ‘Formidabel,’ zeg ik terwijl ik de KLM glossy opensla en simuleer alsof ik het artikel over het groene hart van Suriname aandachtig lees.
Berlijn is koud en grijs, Berlijn is als de vagina van een bejaarde Eskimo-vrouw. Ik doe de kraag van mijn jas omhoog en loop door de motregen die met kleine bakjes uit de hemel komt. We beginnen de dag met een Russisch getint ontbijtje in Pasternak en onmiddellijk valt het ons op dat Bram er niet meer is. Waar is Bram? We zagen hem voor het laatst op het vliegveld, alwaar hij een intiem gesprek leek te voeren met een Nigeriaanse shemale genaamd Babayaro, maar waar is hij nu? Het gerucht gaat dat hij is gearresteerd. Op de Brandenburger Tor staat een Pruisische adelaar en die was hij aan diggelen aan het swaffelen. Wordt vervolgd.
In het Oostenrijkse restaurant Mutzenbacher werkt de mooiste serveerster ooit. Fuck een inleiding of een oppervlakkig sfeerverslag, dit mokkel is zo mooi dat ik haar niet wil neuken. Ken je dat? Dat iets zo mooi is dat je er voorzichtig mee wilt zijn? Ik wil watten in een luciferdoosje leggen en haar in dit doosje mee terug naar Amsterdam nemen. Dat wat saaie mannen met vlinders doen, dat wil ik met haar doen. Doden, platdrukken en inlijsten. Jemig. Ze is blond en ruikt zo lekker dat ik haar schuin af wil snijden en in een vaas wil kukelen, maar ik heb een vrouw en kind en dat is ook best leuk. Op mijn telefoon kijk ik naar een filmpje waarin mijn zoon voor het eerst broccoli eet en dankzij deze beelden ben ik die prachtige blondine en haar zuurkoolkut al lang en breed weer vergeten. Ik stuur mijn vrouw een hartje via WhatsApp en vraag aan Horace of hij nog iets van Bram heeft gehoord.
‘Hij stuurde net een foto en op de foto deed hij standje negenenzestig met Angela Merkel, maar daarna heb ik niets meer gehoord.’
‘Heeft de bondskanselier een beetje een mooie vagijn?’ vraagt Lo terwijl hij twaalf verschillende foto’s van een zoutvaatje maakt.
‘Best te pruimen?’ lacht Arie.
‘HELLO GUYS. MY NAME IS ALEX. I KNOW ALL THE GOOD PARTIES IN BERLIN! YOU COME WITH ME TONIGHT. NOW! SUPER GOOD TIME. YES? FOR SURE!’ Naast ons is een vrouw komen zitten, ze zegt dat ze bij een sigarettenfabrikant werkt en zo ruikt ze ook. En ze doet alles in caps lock en gebiedende wijs. Ik haat haar. Van roken ga je dood, maar dat is prima, want als zij praat, wil je dood. Ze belt een vriend op, ene Captain Tony, en die schuift vijf minuten later dus ook aan. Captain Tony is zo’n gast die fucking gay doet maar wel de lekkerste vrouwen neukt. Ik haat hem. ‘YOU GUYS COME TO MY HOUSE. NOW! I HAVE HOUSE THERE AROUND DER CORNER. YOU LIKE DRUGS? I LIKE TO PARTY. FOR SURE. I AM CAPTAIN TONY. I AM PARTYMEISTER DELUXE. COME NOW!’
WAAROM SCHREEUWT IEDEREEN IN BERLIJN ZO EN WAAROM DOEN ZE ALLEMAAL ALS HITLER DE PARTYPLANNER?
‘WE GO TO WASSERGATE CLUB. IT’S AMAZING. YOU COME NOW. I HAVE LIST.’
‘Schindler’s?’
‘COME. WE GET TAXI. NOW. FAST! GET IN! PARTYYYYY!’
We zitten in de bar van ons hotel. Rustig, ondanks het feit dat één of andere Zweedse teef ons geen boks geeft. Lo, die zijn nummer aan Captain Tony of Alex heeft gegeven, kijkt met een verongelijkte duckface naar zijn telefoonscherm.
‘Ze vragen of we naar het huis van Captain Tony komen. Het is nu 07:10 in de ochtend, maar dat is pas het begin in Berlijn zegt Alex.’ Na een stilte van twee seconden zeggen we ‘fuck die hoer’ in canon. Bram is nog steeds spoorloos. Op de televisie achter de bar zien we het Duitse journaal. De nieuwslezeres heeft het over een Nederlander met een Ajax-muts die in Zoologischer Garten Berlin een dwergotter kaal heeft geschoren en het lichaampje van het beest heeft voorzien van tweehonderd meer dan degelijke zuigzoenen. We proosten op Bram en zijn liefde voor dwergotters en we proosten op Berlijn en haar merkwaardig opdringerige inwoners.
JW
Een goede avond roept de volgende dag vragen op. Losse eindjes, zo je wilt. Was het echt zo gezellig als ik gisteren dacht? Heb ik niet teveel gedronken? Hoe ben ik thuis gekomen? Of... in het geval van Lo Andela; is dit wel mijn slaapkamer? Dit zijn de vragen na het diner bij Restaurant Mutzenbacher.
1. Vroeg James nou echt aan Arie of hij voor een veilige vlucht wilde bidden toen we de vertrekhal inliepen?
2. Wie weet er nog hoeveel tijd er zat tussen de landing in Berlijn en het moment dat we Bram kwijt waren?
3. Bram waren we dus kwijt, maar was het niet onaardig om Arie drie uur in het Oost-Duitse deel te laten wachten, omdat hij niet in een Trabantje paste?
4. Kan iemand Horace vertellen dat hij, wanneer hij een volgende keer een Vlaamse gaai op het Joodse herdenkingsmonument in het door de Tweede Wereldoorlog redelijk geteisterde Berlijn ziet zitten, gewoon met zijn vinger wijst en niet zijn hele rechterarm de lucht in klapt?
5. En dat een achternaam geen reden is om gratis drank te vragen, als goedmakertje voor genocide en andere vormen kwaad jegens het Joodse volk?
6. Hoe lang heeft Lo, tijdens ons bezoek aan de Berliner Zoo, nou naast die rupsen- en vlinderkas gestaan terwijl al die Koreanen zijn wenkbrauwen fotografeerden?
7. Droegen de serveersters in Mutzenbacher echt Lederhosen?
8. Vonden jullie ook niet dat het op die foto die we tijdens het eten ontvingen leek alsof Bram's hoofd een derde borst was aan de boezem van die Kazachstaanse moeder die hij aan het 'motorboten' was?
9. Viel het jullie ook op dat de tafel vol vrolijke homoseksuelen naast ons er enigszins vanuit ging dat ze Arie in hun kamp van medestanders in de mannenliefde konden scharen?
10. Mag je het woord 'kamp' gebruiken als je schrijft over een bezoek aan onze Oosterburen?
11. Waarom pakte James z'n telefoon elke keer nadat de serveerster een gerecht of een drankje op tafel zette?
12. Hoeveel clubs hebben we na het eten nog bezocht?
13. Wie durfde er nog meer door de glory holes in de wc van dat etablissement Der Schmutzigen Hobby te kijken?
13. Dachten jullie daar ook die Jagermeister tatoeage van Bram op een bil te zien staan?
14. Was het verstandig om met die Bulgaren mee te rijden naar een partijtje op een onderzeeer in een afgelegen havengebied?
15. Zagen jullie ook dat de mensen daar hun drugs vanuit de handen consumeerden alsof ze uit een beekje dronken?
16. Hoe laat was het toen we in die slagerij belandden?
17. En waarom schonken ze daar cocktails?
18. Denken jullie dat de andere bezoekers van het hotel doorhadden dat wij een beetje hadden gedronken toen we bij terugkomst nog net het staartje van de brunch meepakten?
19. Hoorden jullie Lo nou ook aan Horace vragen of hij bij hem mocht slapen, zodat ze in ieder geval samen zouden zijn als de Duitsers plotseling zouden beslissen de geschiedenis te herhalen?
19. Zong Horace daarna nou echt zachtjes 'oh kleine Jodenjongen, jij hebt voor mij gezongen' om onze lieve Lo in slaap te sussen?
20. Zat er nou helemaal geen lichaamshaar meer op Bram toen we hem in foetushouding vonden, in de hoek van de vertrekhal, met z'n duim in de mond?
21. Zullen we volgende maand weer gaan?
2. Wie weet er nog hoeveel tijd er zat tussen de landing in Berlijn en het moment dat we Bram kwijt waren?
3. Bram waren we dus kwijt, maar was het niet onaardig om Arie drie uur in het Oost-Duitse deel te laten wachten, omdat hij niet in een Trabantje paste?
4. Kan iemand Horace vertellen dat hij, wanneer hij een volgende keer een Vlaamse gaai op het Joodse herdenkingsmonument in het door de Tweede Wereldoorlog redelijk geteisterde Berlijn ziet zitten, gewoon met zijn vinger wijst en niet zijn hele rechterarm de lucht in klapt?
5. En dat een achternaam geen reden is om gratis drank te vragen, als goedmakertje voor genocide en andere vormen kwaad jegens het Joodse volk?
6. Hoe lang heeft Lo, tijdens ons bezoek aan de Berliner Zoo, nou naast die rupsen- en vlinderkas gestaan terwijl al die Koreanen zijn wenkbrauwen fotografeerden?
7. Droegen de serveersters in Mutzenbacher echt Lederhosen?
8. Vonden jullie ook niet dat het op die foto die we tijdens het eten ontvingen leek alsof Bram's hoofd een derde borst was aan de boezem van die Kazachstaanse moeder die hij aan het 'motorboten' was?
9. Viel het jullie ook op dat de tafel vol vrolijke homoseksuelen naast ons er enigszins vanuit ging dat ze Arie in hun kamp van medestanders in de mannenliefde konden scharen?
10. Mag je het woord 'kamp' gebruiken als je schrijft over een bezoek aan onze Oosterburen?
11. Waarom pakte James z'n telefoon elke keer nadat de serveerster een gerecht of een drankje op tafel zette?
12. Hoeveel clubs hebben we na het eten nog bezocht?
13. Wie durfde er nog meer door de glory holes in de wc van dat etablissement Der Schmutzigen Hobby te kijken?
13. Dachten jullie daar ook die Jagermeister tatoeage van Bram op een bil te zien staan?
14. Was het verstandig om met die Bulgaren mee te rijden naar een partijtje op een onderzeeer in een afgelegen havengebied?
15. Zagen jullie ook dat de mensen daar hun drugs vanuit de handen consumeerden alsof ze uit een beekje dronken?
16. Hoe laat was het toen we in die slagerij belandden?
17. En waarom schonken ze daar cocktails?
18. Denken jullie dat de andere bezoekers van het hotel doorhadden dat wij een beetje hadden gedronken toen we bij terugkomst nog net het staartje van de brunch meepakten?
19. Hoorden jullie Lo nou ook aan Horace vragen of hij bij hem mocht slapen, zodat ze in ieder geval samen zouden zijn als de Duitsers plotseling zouden beslissen de geschiedenis te herhalen?
19. Zong Horace daarna nou echt zachtjes 'oh kleine Jodenjongen, jij hebt voor mij gezongen' om onze lieve Lo in slaap te sussen?
20. Zat er nou helemaal geen lichaamshaar meer op Bram toen we hem in foetushouding vonden, in de hoek van de vertrekhal, met z'n duim in de mond?
21. Zullen we volgende maand weer gaan?
Abonneren op:
Posts (Atom)