Twee maanden geleden zat ik nog op het terras van Daalder. Voor een zakenlunch die mij vergeten was af te bellen. De twee kroketten op brood smaakten alleszins sympathiek, maar ja, Sinbad van de snackbar had dat vermoedelijk ook wel voor elkaar gekregen. Vrijwel direct plaatste ik Daalder in een hokje, want ik denk nou eenmaal, net als tramconducteurs, graag in hokjes. Daalder was een studentikoos eetcafé. Dat wist ik zeker. Slappe salades, schorre serveersters en een volledig onder gezeken Elsevier naast de pot in het mannentoilet. Kaasfonduende co-assistentes en bittergarnituur bestellende ballen. Zat ik er even volkomen naast, want Daalder is een kweekvijver vol jeugdige creativiteit. De toekomst. Een groeibriljant in een buurt die al veel van zijn glans verloren heeft.
In Daalder moest ik mezelf zien te rectificeren. Dus geen racistische grappen. Ik moest laten zien dat mijn wangedrag van vorige maand een eenmalig iets was. Mijn shirt mocht niet uit gaan. Ik moest rechtzetten wat ik omgegooid had. Geen fietstaxi kapen. Ik moest van de scherven op de grond een spiegel maken en langdurig in die spiegel kijken. Boetedoening. Mijn eetgenoten maakten helaas veelvuldig gebruik van het recente verleden en gaven mij zodoende de schuld van al hun problemen. Hun diarree, hun liefdesleven, hun erectieproblemen, het feit dat Susan Boyle opeens diabetes heeft, ik kreeg de schuld van alles, omdat ik de vorige editie zo godsgruwelijk dronken was geworden. Mijn tafelgenoten zagen mij als het vleesgeworden kwaad, ik was de balzak van Beëlzebub. Ik was de tarrels van Hitler. En zo blijkt maar weer eens dat Henk Westbroek gelijk had, vriendschap is inderdaad een illusie. Net als biseksualiteit, eenhoorns en humoristische vrouwen die niet fucking lelijk zijn. Het bestaat niet.
Maar gelukkig was het eten in Daalder wel lekker. Vooral het Hoisin buikspek met zwarte bonensalade was beter dan een orgasme in een achtbaan. Is een orgasme in een achtbaan lekker? Vanzelfsprekend, en al helemaal als er hele nare mensen achter je in het karretje zitten. Is het vogelpoep? Is het kots? Nope, het is mijn zaad. Nu is je gezicht zwanger. Nog een hele fijne dag in Walibi Flevo. Het buikspek was dus beter dan een orgasme in een achtbaan, maar de kalfssukade met pastinaak kwam ook zeker in de buurt van afgetrokken worden in het spookhuis. Wat hangt daar in de hoek van het spookhuis? Is het een spinnenweb? Wat denk je zelf, vriend?
De risotto met gebarbecuede paddenstoelen mocht er ook wezen, maar het buikspek was de onbetwiste koningin op het culinaire schaakbord. Hebben we het hier over het beste buikspek van Amsterdam? Absoluut. Die shit was zo ongekend knapperig. Knapperiger dan een oude zakdoek. Knapperiger dan de slaapzak die ik had toen ik zestien was. Knapperiger dan de koortslip van een heroïnehoer. Bedankt Daalder. Bedankt, voor jullie buikspek met zwarte bonen. Mijn hele leven doe ik mee voor spek en bonen, en nu weet ik eindelijk waarom.
De slechtste grap van de avond?
Hoe heet de zoon van Henk Westbroek?
Kanye Westbroek.JW
Een goede avond roept de volgende dag vragen op. Losse eindjes, zo je wilt. Was het echt zo gezellig als ik gisteren dacht? Heb ik niet teveel gedronken? Hoe ben ik thuis gekomen? Of... in het geval van Lo Andela; is dit wel mijn slaapkamer? Dit zijn de vragen na het diner bij Restaurant Daalder.
1. Voorop gesteld; wij waardeerden het zeer dat onze vrienden van GaultMillau (de prestigieuze culinaire gids) Daalder de Prijs/Plezier Award 2014 gaven, vlak voordat wij er aan tafel schoven.
2. Ook voorop gesteld; wij waardeerden het zeer dat Vodafone toestond dat James elk kwartier een berichtje naar het thuisfront stuurde, zo nu en dan vergezeld van een reeks braaf ogende afbeeldingen, waarop bij voorkeur kraanwater gedronken werd.
3. Is het iemand opgevallen dat de sfeer nogal in bronstigheid toenam op het moment dat een Frans gezin met een volwassen dochter plaatsnam aan het tafeltje naast ons?
4. Vonden jullie het ook zo pedant dat Arie even daarna luidruchtig begon te citeren uit het werk van Jean Paul Sartre en Albert Camus?
5. Is het nog iemand anders opgevallen dat alleen de vader van het Franse gezin daar gecharmeerd van leek te zijn?
6. Wie heeft dat briefje bewaard waarop die vader vervolgens aankondigde samen een baguette met augurk te kunnen eten, terwijl zijn vrouw en kinderen het Anne Frank huis bezochten de volgende dag?
7. Was het niet ongepast dat Horace daarna vroeg of hij mee mocht naar het Anne Frank huis, om de verschrikkingen van de tweede wereld oorlog toe te lichten, het Joodse lijden in een hedendaags perspectief te plaatsen en daarna samen een baguette te gaan eten (met humus)?
8. Of Lo, die maar bleef herhalen dat hij normaal gesproken niet met z'n telefoon fotografeert maar professioneel, met een grote digitale Canon Mark II D?
9. Zei die Franse vader toen echt tegen Horace dat de gulle lach terug moet in het anti semitisme, en tegen Lo dat zijn dochter geen model is, of wenst te zijn. Ook niet voor het oog van een Canon Mark II D?
10. Heeft James echt helemaal niet gedronken deze keer?
11. Klopt het dat hij desondanks de volgende ochtend opnieuw op de keukenvloer ontwaakte?
12. Ik tel er zeven, maar weet iemand precies hoe vaak Bram nu groepen heeft dat hij na de koffie dat drankje met die 56 kruiden nodig heeft om zijn maal te verteren?
13.Was die Franse dochter eigenlijk wel volwassen?
14. En waar was Lo toen wij Daalder beneveld en voldaan verlieten die nacht?